Al sinds tientallen jaren is er een ideaalbeeld van hoe een vrouw eruit zou moeten zijn. Waar we vroeger tijdschriften hadden met deze “perfecte” vrouwen is er nu met name social media die dit beeld neerzetten.
Vrouwen met kleine neusjes, grote lippen en ogen en een wespentaille. Dat wordt vaak gezien als mooi en perfect.
Hierdoor krijg ik zeker online het idee dat steeds meer vrouwen op elkaar lijken, door bijvoorbeeld ingrepen of het gebruik van filters.
Maar het is toch ook niet voor niks dat we niet allemaal precies hetzelfde geboren worden? En dan vind ik dat heel spijtig dat sommige mensen onzeker worden en aanpassingen aan zichzelf gaan maken omdat ze het gevoel hebben niet goed genoeg te zijn.
Wat ik al veel eerder en vaker heb gezegd is dat iedereen echt zelf moet weten of ze iets willen laten doen maar ik wil alleen een lans breken om imperfecties ook te omarmen.
Zoals het hebben van mooie sproetjes, dunnere lippen of een duidelijke neus. Waarom zou dit niet mooi of aantrekkelijk zijn?
Laten we eens wat vaker naar elkaar of onszelf kijken en ook juist naar de dingen die ons uniek maken en bij ons horen en dat waarderen. Want wat is het bijzonder hoe het menselijk lichaam in elkaar steekt.
Dus ik blijf mijn wat dunnere lippen, niet symmetrische wenkbrauwen, kleinere borsten en hamerduim omarmen.
Veel liefs,
Lotte
