Afgelopen week was daar op Instagram ineens veel turbulentie rondom het stuk uit de Volkskrant waarin “momfluencers” als Romy Boomsma, Rens Kroes en Nina Pierson genoemd werden.
Een vrij negatief stuk als je het mij vraagt waarin het lijkt alsof deze moeders alles doen voor geld. Alsof het zijn van een moeder een vooropgezet verdienmodel is. Is het ook niet mooi juist als moeders middels deze weg ook wat kunnen verdienen?
Zoals ik al eens eerder geschreven heb, ben ik met 35 weken zwangerschap naar Doha (Qatar) verhuist. In eerste instantie zou mijn man bij mij kunnen zijn, maar we kregen daar te horen dat hij al vrij snel voor werk 3 weken naar het buitenland moest. Daar zit je dan hoogzwanger in een vreemd land, geen idee nog of je kan bevallen in het ziekenhuis dat je wilt. Een ziekenhuis dat overigens 1 uur rijden van de stad is en echt in the middle of nowhere. Wij hebben toen een keuze moeten maken, onze dochter met 40 weken laten halen dmv een keizersnede of de gok nemen dat ik met weeën en al alleen nog naar een ziekenhuis zou gaan. Wij kozen voor de eerste optie. Geen gemakkelijke keuze en ik heb mij enorm schuldig gevoeld. Faalde ik dan als vrouw? Maakte we een keuze tegen de natuur in puur omdat ik niet alleen wilde zijn?
Ik haalde uiteraard veel steun bij mijn man en familie (op afstand) maar ook via Instagram. Als ik zag hoe deze momfluencers hun “nestje” veilig en warm maakte kreeg ik inspiratie om dit ook te doen in ons huis. Een huis wat toen een tijdelijk huis was en wat dus ook niet eigen was.
Mijn moeder kon een paar dagen komen na de bevalling toen mijn man weg moest en daarna ben ik twee weken alleen geweest. Dat veilig maken, inspiratie opdoen is voor mij juist vreselijk fijn geweest. Een zoutlampje haalde ik in huis en staat nu ruim 2 jaar later nog steeds op mijn dochter haar kamer!
Als ik zie hoe natuurlijk sommige bevallingen gaan en hoe “één” de vrouw kan worden met de natuur, wat logisch zou moeten zijn omdat het baren van een kind het meest natuurlijke is wat ons kan overkomen, kan ik daar heel blij van worden. Natuurlijk hebben we soms medische hulp nodig, maar waarom is het “afkraken” van vrouwen in deze situatie nodig?
De mens staat al zo ver van de natuur, dat vrouwen in deze oerkracht terug willen komen en zelf kiezen voor methodes die hen hierbij helpen kan ik alleen maar toejuichen! Ik hoop dat mocht het mij gegund zijn ooit weer zwanger te worden, ik mij hier ook mee in kan en mag verdiepen en daarbij helpen kanalen als Instagram!
Instagram kent vele negatieve kanten, maar dit is juist zo positief, vol liefde en een met de natuur daar verdiep ik mij via de virtuele wereld maar al te graag in!
Hoe denken jullie hierover?
Liefs,
Bibi
