Judge Judy’s

Als het op het moederschap aankomt dan opent zich een wereld vol met meningen en vaak ook onterechte afwijzingen! Mensen zien fragmenten van jou en je kind, maar weten vaak maar al te goed wat je verkeerd doet!

Onlangs waren wij een hapje eten met onze dochter die inmiddels het lopen ontdekt heeft en dat maar al te graag doet! Maar ja in een restaurant kun je niet continue lopen en ik moet zeggen ik vind dat wij haar al enorm veel ruimte geven om te ontdekken! Ze mag enorm veel en wij vinden het ook belangrijk dat ze de mogelijkheid heeft zelf te ontdekken en leren. Toch moest ze heel even zitten en dat mag ze vind ik ook leren, soms moet even iets. Op dat moment kwam er een serveerster naar mij toe “oh no but ma’m she wants to walk you have to let her walk!”

Daar kwam ze, de judge Judy die vond hoe we het moesten doen en dan is dit eigenlijk nog maar een heel eenvoudig voorbeeld! Dagelijks krijgen tig vrouwen hiermee te maken!

Geef jij geen borstvoeding? Maar dat is niet goed hoor! Laat jij je kindje huilen? Oh nee dat is slecht voor je kindje! Geef jij je kindje snoep? Dat is slecht hoor… en ga zo maar door!

Sinds ik zelf mama ben geworden kan ik mij steeds beter inleven in hoe het moederschap voor anderen kan zijn! En ik zeg bewust “kan” want hoe het voor iemand anders is zal ik nooit helemaal weten! Wellicht is de moeder die je op straat ongeduldig met haar kindje bezig ziet wel enorm moe en heeft ze geen puf meer. Of kan de moeder die haar kindje geen borstvoeding geeft dit wel niet. Er kan zoveel meer zijn dan wat wij aan de oppervlakte zien!

Natuurlijk kan je niet zonder een mening te vormen door het leven gaan, dat zit nou eenmaal in ons. Wat we denk ik wel kunnen doen is wat milder naar elkaar zijn in het uitten van deze mening! Is het echt nodig om jou mening over opvoeding aan een andere mama te laten weten? Ken je de situatie volledig?

Zelf loop ik hier genoeg tegen aan. Mensen hebben een mening over bijvoorbeeld over de manier waarop wij als expat ons kindje naar Nederland soms reizen, of ze opa en oma wel genoeg zien. Terwijl niemand vraagt wat vinden jullie hiervan of wat vinden de opa’s en oma’s hiervan? Laten we soms wellicht eerst de vraag stellen aan de ander voordat we bepalen of we onze ongezouten mening eruit flappen!

Veel liefs,

Bibi

Geef een reactie