voeding geven, luiers verschonen, in slaap wiegen en natuurlijk heel veel liefde geven. De eerste weken na je bevalling zijn alles behalve eenvoudig. Je wordt overspoeld met emoties en gevoelens en de hormonen die door je lichaam racen maken het je niet heel erg makkelijk. En dan, shit!!! Vergeten een app te sturen naar iemand, of oeps vergeten de was op te hangen, ah net dat ene boodschapje vergeten mee te nemen en ga zo maar door.
Nu nog steeds ruim een jaar na mijn bevalling merk ik dat zowel mijn lichaam en geest nog niet zijn waar het was. Ik vergeet nog regelmatig iets en soms kunnen de emoties me overweldigen. Ik merk dat alles draait om dat lieve kleine meisje dat elke dag zo volop in haar ontwikkeling is en de hele boel bij elkaar lacht! De rest tune ik uit en wordt soms ruis of ik het wil of niet.
Ik ben me er meer in gaan verdiepen wat er zo verandert aan het moederbrein en er werd mij zoveel duidelijk. Je brein moet zich aanpassen wil het de zorg voor zo’n nieuw leventje optimaal kunnen bieden. De grijze massa neemt in sommige gebieden af, wat effect heeft op bijvoorbeeld het sociale aspect. Je kind is belangrijk en heeft je aandacht nodig.
Schijnbaar is dit zelfs tot 2 jaar na je zwangerschap nog goed zichtbaar op scans en is het zelfs zo dat sommige dingen blijvend zijn.
Ik merk zelf heel duidelijk dat de focus altijd op de kleine ligt en ik vergeet vaak genoeg dingen. Er zijn dagen dat ik dat wel lastig vind, maar ik weet ook dat het nou eenmaal zo is en dat is ook goed.
Moeder worden en moeder zijn is een proces dat heb ik zeker wel gemerkt het afgelopen jaar. Op zoveel gebieden verandert je leven en dat vond ik soms best lastig, maar nu geniet ik daarvan! Het feit dat ik iedere dag een nieuw leventje mag laten ontdekken, laten leren en onwijs veel liefde mag geven, daar wordt ik gelukkig van! Lol hebben omdat we samen op de kussens ploffen en vervolgens heel geconcentreerd een toren bouwen. Of wanneer mijn keukenkastjes leeg gehaald worden omdat het in haar kleine speelkeukentje moet staan. Dat is wat ik zo heerlijk vind om mee te maken en ach dan vergeet ik maar het een en ander! We’ll live!
En de mama’s onder ons, merken jullie een verschil sinds jullie mama zijn?
Veel liefs,
Bibi