Als mensen naar mijn leeftijd vragen moet ik altijd even nadenken. Na een bepaalde leeftijd onthoud je op een of andere manier minder makkelijk hoe oud je eigenlijk bent en doet het er ook minder toe totdat de grote getallen naderen, die met die nullen erachter.
Want eerlijk is eerlijk, ik nader gewoon the big 3-0. Weliswaar over 1,5 jaar maar dat grote getal komt voor mijn gevoel echt snel dichterbij. Hoe heeft dat zo snel kunnen gaan?!
30 was toen ik begin 20 was een mooi streefgetal. “Nee dat komt wel als ik rond de 30 ben”. Makkelijk gezegd totdat je bijna 30 bent.
En toen ik nog jonger was had ik al helemaal een idealistisch beeld van een leeftijd en mijn leven op dat moment. Ik moet er soms echt hardop om lachen hoe ik als 15-jarig meisje dacht dat mijn leven er nu uit zou zien. Want op mijn huidige leeftijd had ik alles al lang voor elkaar toch? Big joke!
Maar aan de andere kant is dat het leuke aan ouder worden. Dingen ontdekken en beseffen dat mensen in welke leeftijd dan ook alles nooit echt voor elkaar hebben en nooit echt alles weten. En dat is dan weer een hele grote geruststelling!
Liefs,
Lotte
