Misschien is dit een herkenbaar probleem voor meiden en guys van mijn leeftijd en die dus eind 20 zijn. Op deze leeftijd gaan schijnbaar andere mensen verwachten dat je “your ducks in a row” hebt. En daar komen een he-le-boel vragen bij kijken.
Wanneer je deze leeftijd bereikt is het naar mijn idee soms zo dat iedereen je vragen mag stellen over waarom je bijvoorbeeld nog niet getrouwd bent en waarom je nog niet achter een kinderwagen loopt. En deze vragen krijg ik vaak van mensen die ik amper of niet ken.
Mooi voorbeeldje! Laatst nam ik in de ochtend een Uber naar werk omdat mijn fiets daar nog stond. Ik was net wakker en ik zat amper in de Uber of ik kreeg een heel vragenvuur van de chauffeur over kinderen, waarom ik ze nog niet had en dat ik toch al wel oud was en dat ik die avond maar gelijk moest beginnen. Toen ik bij mijn werk aankwam dacht ik eigenlijk alleen maar “What the fuck just happened”.
Mijn eerste reactie op dit soort vragen is eigenlijk altijd dat ik uitleg waarom en ik mezelf dus eigenlijk aan het verdedigen ben op bizarre en onwijs persoonlijke vragen?! Maar hoe vaker ik deze vragen krijg en hoe langer ik erover na denk hoe stommer ik het ga vinden dat ik vaak nog fatsoenlijk antwoord geef.
Want heel eerlijk, waarom denkt die ander dat het überhaupt okay is om zulke persoonlijke vragen te stellen? Wellicht lukt het wel helemaal niet met kinderen krijgen of zijn er andere emotionele redenen die je liever niet met de hele wereld wilt delen of ben je er simpelweg nog niet aan toe. Wordt daar dan nooit over nagedacht?
Daarom heb ik mezelf vanaf nu voorgenomen om op dit soort vragen niet meer te antwoorden met een hele uitleg maar met een wedervraag waarom deze vraag aan mij wordt gesteld en of het niet een wel heel persoonlijke vraag is.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het alleen maar leuk en goed wanneer mensen geïnteresseerd zijn maar dat betekent niet dat iedere vraag beantwoord moet worden als het om zulke persoonlijke dingen gaat.
Krijgen jullie ook vaak van dit soort vragen?
Liefs,
Lotte
